Belize City, of eerder Belize Dorp, want je kunt het niet echt een city noemen, is even heel wat anders als uit Mexico komt. Op het moment dat je op het busstation uit de bus stapt word je bestookt door taxichauffeurs, die je voor 5 Dollar wel even naar je hotel willen brengen. Omdat het busstation in een volgens de reisgids gevaarlijk gebied ligt, nemen we dus een taxi. 2 Minuten later worden we (letterlijk en figuurlijk) afgezet bij ons hotel aan een onverharde weg in het centrum. Belize City heeft duidelijk geleden door de orkanen die er in het verleden overheen zijn getrokken. En door het ontbreken van ondernemingszin en geld lijkt het alsof het een stad is die geen vooruitgang kent. Vorig jaar is er in de haven wel een klein shoppingscenter voor mensen van de cruiseschepen neergezet. Het center ziet eruit als een vesting met grote, dikke muren en hoge hekken er omheen. De voornamelijk Amerikaanse cruiseschipgangers halen het dan ook niet in hun hoofd om zich buiten de hekken in het echte Belize te begeven. Wij hebben wel door de stad gelopen, een echt Boudewijn Buch moment beleefd bij de vlaggenmast aan de kade en het kleine Museum Of Belize bezocht. Op de 3e dag moesten we afscheid nemen van onze Rasta-vrienden langs de route tussen ons hotel en het centum. Iedereen leek je al te kennen. Hoe kan dat toch....

Vanuit Belize City zijn we met een boot naar Caye Caulker gevaren. Dit is een erg relaxed Caribisch eiland voor de kust van Belize, waar geen auto´s mogen komen en de bevolking in golfkarretjes rondrijdt. Op zichtafstand van het eiland ligt het op 1 na grootste koraalrif ter wereld. Een prima plek dus om duik- en snorkeldagtochten te doen, wat wij dus ook gedaan hebben. Onder water is het schitterend met grote scholen vissen, roggen, schildpadden, haaien (redelijk ongevaarlijke) en natuurlijk koraal.

Na 4 dagen relaxen was het tijd om weer te gaan en hebben we de boot en de bus genomen naar Tikal in Guatemala. Bij de grens lijkt het alsof je een primitiever land in gaat. Bij de grens is het een chaos en de eerste 20 kilometer rij je over onverharde weg. Later kom je erachter dat het andersom is. De Guatemalezen vinden het niet de moeite waard om de weg te asfalteren. Wat moet je nou in Belize. Tikal is een opgegraven Mayastad midden in de jungle. Wij hebben overnacht in een hotel dat bij de ingang van het park staat. ´s Avonds om 9 uur gaat de stroom eraf. Vroeg naar bed dus. Dat is mooi, want de volgende morgen is het om 4:15 uur vroeg opstaan. Met de ochtendtour door het park ga je na 1 van de tempels om vanaf de top de jungle te horen ontwaken. Vervolgens hebben we met een gids verschillende tempels, palazzo´s en andere Maya-bouwwerken bezocht. Erg indrukwekkend hoe de Maya´s daar zulke bouwwerken neer hebben kunnen zetten. Tussendoor vertelde onze gids ook over de natuur en de dieren. We hebben spinnen, apen en exotische vogels gezien. ´s Middags hebben we de bus naar Flores genomen om vervolgens de volgende dag door te reizen naar Rio Dulce, waar we heerlijk aan het water hebben overnacht. In de bus er naartoe hebben we Kai & Kathi ontmoet. 2 Duitsers die in 14 maanden de wereld rondreizen. Verschil moet er zijn.

Onze volgende stop: Antigua. Deze stad is door aardbevingen in de 18e eeuw zwaar beschadigd en daardoor vrijwel verlaten, maar sinds een eeuw steeds meer bevolkt. De stad staat sinds eind jaren 70 op de Unesco werelderfgoedlijst. Achter de koloniale gevels bevinden zich mooie binnenplaatsen. De stad is ook een prima plek als thuishaven voor uitstapjes in de omgeving. Wij zijn naar het meer van Atitlan geweest, dat wordt omgeven door 3 vulkanen. Helaas was het bij ons bezoek niet zo´n mooi weer, dus dat moeten we nog een keer overdoen. Een ander uitstapje dat je niet kunt overslaan is een bezoek aan een lokale markt. Vanuit de bergen komt de Mayabevolking bijeen voor de het verkopen van

van alles en nog wat. Vooral veel kleurig geweven kleden. Elke dag is er wel ergens een markt. Ons bezoek aan de markt van Chichicastenango leverde vooral mooie foto´s op. Leuke sfeer ook. Na 5 overnachtingen in een naamloos “hotel” met erg vriendelijke eigenaren die ons Spaans een klein beetje hebben bijgeschaafgd, zijn we met de bus naar het niet toeristische El Salvador vertrokken.