Tijd voor een vakantie in de vakantie, Hawai'i here we come! Na een vlucht van 10 uur, met een mooi uitzicht over de Rocky Mountains en Yosemite National Park, werden we over een vierbaans snelweg in de drukke avondspitsfile naar ons hotel gebracht. Dit was nu niet echt het eerste waar we aan dachten bij Hawai'i. Wat een drukte. Langs het bekendste strand van Hawai'i , Waikiki in Honolulu op het eiland Oahu, staat het dan ook vol met torenflat-hotels en heb je niet echt het idee dat je op een eiland zit midden in de Grote Oceaan. Ook ons hotel was er eentje van zo'n kleine 15 verdiepingen: Aqua Aloha Beach & Spa. De naam is mooier dan het hotel zelf, maar we hebben er drie nachten prima geslapen. En we moeten eerlijk toegegeven, aan het Waikiki strand krijg je best het echte Hawai'i-gevoel wel te pakken: supermooi strand met wit zacht zand, palmbomen, helderblauwe zee, surfers, canoes (traditionele boten), cocktails en om het helemaal compleet te maken een beachwedding van een Japanse familie met te veel geld. Tom heeft zelfs gesurfd, erg leuk om te doen Dat gaan we in Australie nog eens proberen.

Vanuit Honolulu zijn we vervolgens met Hawaiian Airlines naar Hilo op Hawai'i (The Big Island) gevlogen. Wat een verschil. Hier kom je weinig toeristen tegen. We hadden een mooie plek op een camping/hostel dichtbij Hilo. Met de fiets hebben we Hilo en omstreken verkend. Maar waar we eigenlijk voor kwamen was Hawai'i Volcanoes National Park. Een van de meest actieve vulkanen op aarde ligt in dit park. Helaas hebben we niet erg veel vulkanische actviteit waar kunnen nemen. Daarvoor moet je met een redelijk dure helikoptervlucht mee en die hebben we niet gedaan. Vanaf een veilige afstand hebben we lava in zee zien stromen. Of eerlijk gezegd, we hebben de stoom en de rode gloed gezien, die dit teweeg brengt.

Samen met twee Engelse kampeergenoten, Paul en Kerry, hebben we een dag een auto gehuurd om de natuur op het eiland te verkennen. Waipi'o Valley was duidelijk het mooist. Deze vallei kun je bereiken via een onwijs stijle weg, waar helaas geen huurauto overheen mag. De meeste mensen houden het dan ook bij het uitkijkpunt over de vallei. Zo ook Mariel en Kerry. Tom is samen met Paul afgedaald. Na een half uur lopen bereik je het grote zwarte strand en dan pas zie je de waterval die vanaf de klif bijna in zee instroomt. Super! Na het aanschouwen van de watervallen aan zweet, die van de ruggen van de jongens afdroop, wisten Mariel en Kerry zeker dat ze aan de foto's van de vallei genoeg hadden.

Relaxed hebben we de rest van de dagen ingevuld. Onze vakantie zat er weer op. Terug naar het vaste land en op naar ons nieuwe avontuur in een nieuw land: Mexico.