Na een lange vliegreis van Hawaii naar Houston (Via Honolulu, San Fransisco en Denver) kwamen we uiteindelijk met een huurauto aan in ons verkeerd geboekte hotel. Het hotel lag wel aan de Texas Drive, maar niet in Houston, maar in Kemah (een aangegroeid woongebied aan de rand van Houston).Hotwire.com bedankt! Gelukkigwas het hotel wel in de buurt van het NASA Space Center, want daar kwamen we voor. En eerlijk gezegd was het ook nog niet zo´n heel verkeerd hotel, want het was dichtbij een soort van pretpark: The Kemah Boardwalk, waar je voor Amerikaanse begrippen goed kunt eten. Het NASA Johnson Space Center geeft je helemaal het gevoel in ruimtevaartland te zijn. In een wat campus-achtige sfeer werken daar ruim 10.000 mensen aan de ultieme ruimtevaartdroom. Als eerste het afbouwen van het internationale spacestation ISS, vervolgens de realisatie van een permanent station op de maan van waaruit dan uiteindelijk de trips naar Mars kunnen gaan plaatsvinden. Met een treintje breng je een bezoek aan het terrein waar dit allemaal wordt uitgedacht en gemaakt. We bezochten Historic Mission Control van waaruit de 1e vlucht naar de maan werd gecoördineerd, de oefenruimte voor astronauten/cosmonauten met o.a. een model van de Spacechuttle op ware grote en een inmense hal met daarin de Apollo/Staurn 5 raket. We zouden bijna zelf astronout willen worden.

Down Town Houston is stukken minder interessant. Dat hadden we ook wel kunnen weten, want diverse mensen hadden ons al gewaarschuwd. Gaan jullie naar Houston? Wat wil je daar in vredesnaam doen?

We gingen in Houston in ieder geval de bus pakken naar Mexico, want we waren echt toe aan een nieuw land. Weg van al die Amerikaanse window dressing. Uiteraard werden we gewaarschuwd voor van alles en nog wat, maar de reis verliep uitermate soepel. 11 Uur en vijf films (allen nagesinchroniseerd in het Spaans) later stonden we Monterrey. Wat een verschil met de VS. Dit leek weer Europa: sfeer, mensen die niet alleen maar in auto´s zitten en eten met ´echte´ smaak. Het andere grote verschil: alleen maar Mexicanen. Wij waren dus echt een attractie. Iedereen keek wel even om naar die reus met een meisje met kort blond haar. We hebben er een boottocht gemaakt over het in 2007 aangelegde waterkanaal ´Paseo Santa Lucia´ en ons in het Mexicaanse nachtleven gestort in de wijk Barrio Antigua.

Onze volgende stop was Mexico-City. We wilden eigenlijk met de trein, maar sinds een paar jaar rijden er geen passagierstreinen meer in Mexico. Gelukkig is er een goed netwerk van 1e klas bussen, die je naar alle uithoeken van het land brengen. 12 Uur en 6 films (allen nagesinchroniseerd in het Spaans) later, kwamen we aan in het op zo´n 2250 meter gelegen Mexico-City. Door een flinke regenbui is het een puinhoop op de weg. Grote stukken weg staan helemaal blank. Hier en daar heeft een kleine aardverschuiving zelfs een stuk weg helemaal weggeslagen. Gelukkig hebben wij de juiste rijbaan en zonder veel vertraging komen we aan op Terminal Norte, 1 van de 4 grote busstations van Mexico-City. Wat meteen opvalt is de temperatuur. Deze was sinds Nashville steeds verder opgelopen, met als hoogtepunt Monterrey met 39 graden overdag en 26 ´s-nachts en een luchtvochtigheid van hier tot Tokyo (wat vanaf hier ook best ver is). Op de hoogvlakte van Mexico-City was het slechts 23 graden. Heerlijk. In het centrum van de stad is de Zucalo met zijn inmense Mexicaanse vlag het belangrijkste plein. Onder groot militair vertoon wordt deze iedere dag gehesen en neergehaald. We bezoeken het Palacio National met zijn gote muurschilderingen van Diego Rivera over de geschiedenis van Mexico en de kathedraal, die door alle aardbevingen flink uit het lood staat. Ondanks het grote aantal inwoners is het centrum van de stad goed te overzien en vermaken we ons ook nog in het Palacia de Belles Artes en komt het thema ´architectuur´ weer aan bod met ons bezoek aan Casa Luis Barragan. De lange rit naar Xochimilco (drijvende tuinen) voor een vaartochtje hadden we ons beter kunnen besparen. Giethoorn is minstens net zo leuk en daar betaal je wel de juiste prijs, want het is wel even wennen aan de ongegeneerde manier waarop de Mexicaan je probeert meer te laten betalen. Tot nu toe is het 2-0 voor de Mexicanen.

Na the big city volgde Puebla, de 3e stad van het land. Eerst even Nederland - Rusland kijken. Dat hadden we beter niet kunnen doen. We gingen op zoek naar een mooi gedecoreerd bord voor in het bordenrek. Puebla staat daar bekend om en we hebben er één gevonden. Het nationale gerecht Mole Poblano heeft z´n oorsprong ook in Puebla. Waar beter te proeven dus dan in Puebla zelf. Het was tot nu toe de leukste coloniale stad in Mexico. More to come.