Vanuit Antigua hebben we de bus naar Guatemala City gepakt en zijn we van daaruit verder gereisd naar San Salvador, de hoofdstad van El Salvador. Heteerste dat opvalt: geen toeristen. Een wat vreemde gewaarwording als jein de stad bent want het gevaarlijk gewaande San Salvador komt helemaal niet over als een stad waar je niet wilt zijn. Alleen ´s avonds als de stratenzijn verlaten met uitzondering vande mensen die je niet wilt tegen komen(straatkinderen, travistieten, zwervers etc.) kun je beter zorgen datje in je hotel bent. De stoepen in het drukke centrum zijn volledig ingenomendoor stalletjes waar ze van alles en nog wat verkopen, mensen zomaar wat rondhangenen kletsen of wachten op bus.Wijzijn naar het Palacio Nacional, het voormalige regeringsgebouw, geweest. In het kleine historische museum daar doen ze een poging om de archieven van de nationale historie zo goed mogelijk te restaureren en bewaren. Vanwege geldgebrek gaatdat op een ouderwetse en simpele manier. Vlakbij hetpalacio staat de van buiten oerlelijke kerk Iglesia El Rosario. Van binnen blijkt deze toch wel erg mooi te zijndoor de mooie gekleurde glas in lood ramenen het bijpassende interieur. Buiten het centrum ligt het Museum voor Moderne kunst van San Salvador (MARTE). De goedkoopste en leukste manier om deze te bereiken is met de bus. Deze bussen (oude Amerikaanse schoolbussen) zijnflink opgeleukt met versieringen aan binnen- en buitenkant,compleet met flinke geluidsinsallatie om depassagiers en de chauffeur tijdens de rit mee te vermaken.De chauffeurs houden ervan om zo min mogelijk te remmen en zo snel mogelijk op te trekken. De uitdagining daarbij is om de andere bussen voor te blijven, maar om toch zo veel mogelijk mensen mee tenemen.Springen dus als jemee wilt.Met knetterhard Modern Talking aan (jaren ´80muziek is helemaal hot in Midden-Amerika) en zo snel mogelijk zijn we dus naar hetMARTE vervoerd. Dit museum is gehuisvest in eenmodern vormgegeven gebouw en heeft een keine maar interessante en gevarieerde collectie.

Na San Salvador was onze volgendeovernachtingsplek een heerlijk rustig en modern hotel aanhet strand van surfparadijs La Libertad. Geen surflessen deze keer, daarvoor was de zee te ruw. Omdat we toch ookHonduras wilden beleven zijn we naar het rustige Isla El Tigre gegaan. Dit is een groen eilandje met een dode vulkaan,aande pacificcoast kant van Honduras. Hier komen niet echt veel toeristen en het was dan ook een hele trip om er te komen. Onzereis van La Libertad in El Salvador naar Isla El Tigrehad de volgende onderdelen: bus 1 - bus 2 - taxi 1 - bus 3 -grensovergang 1 - grensovergang 2 - lift - bus 4 - boot - taxi 2.Totale reistijd 10 uur maar het is ons wel in1 dag gelukt!!! Op het eiland is nietzoveel activiteit en er is dan ook niet zoveel te beleven. Na twee dagen zoeken naar iets leuks, wat geresulteerd heeft in een half uurtje canoen, zijn we maar weer vertrokken naar het vaste land.

Via Choluteca en Managua zijn we naar Granada gereisd, een kleine koloniale stad in Nicaragua. We hebben overnacht in een erg mooi koloniaal hotel dat gerund werd door een Nederlander. Eindelijk weer goede service en lekker eten (groentes en appeltaart). Om wat meer bewegingsvrijheid te hebbenen een betere indruk te krijgen van een land iseen autoideaal.Een auto huren in Nicaragua kan heel goed dusdat hebben we gedaan. Er is weinig verkeer op de weg en je moet alleen wel uitkijken voor de paarden, ossenkarren en fietsers diezich hier (meer dan in de vorige landen van onze trip) op de weg bevinden. We zijn naar het Parque Nacional Volcan Masaya gereden. In dit park bevindt zich één van de vele,meestactieve vulkanen ter wereld. Met de auto kun je tot aan de kraterrand rijdendiepermanente een wittestoomwolkproduceerd. Nadat we nog wat rondgereden hadden en vier liftende schooljochies hebben meegenomen,mochten we deauto weer inleveren. Spullen gepakt en even later stonden we weer in een volgepropte, warme zweetbus op weg naar Rivas. Hoe groot kanje comfortverschil zijn?

Onze volgende bestemming was het eilandmet de twee vulkanen (je komt er niet omheen)in het Lago de Nicaragua: Isla de Ometepe. Ons plan was om hier vanuit Granada met de boot naartoe te gaan maar helaas ging deze pas over vier dagen. Dan maar via een andere route metde bus en boot. In Moyogalpa, de grootste plaats op het eiland, bleek eentweeweken durend volksfeest aan de gang te zijn met een processie, stierenrijden, eten, vuurwerk, disco etc. Deplaatselijke bevolkinggaat er tepaard naartoewaarna de mannen, in een inelkaar getimmerde arena, een poging doen zo lang mogelijk op een stier te blijven zitten. Misschien een leuk nieuw onderdeelvoor de komende Lichtenvoorde kermis?Met de fiets hebben we een stuk van het eiland verkend, maar met de slechte fietsen en het drukkende warme klimaat en met allemaal grote stieren op de weg, was dat niet echt een succes.Costa Rica is onze volgende bestemming.