Een (ongewilde) lange tussenstop op het vliegveld van Santiago de Chili zorgde ervoor dat we nog even de stad konden bezoeken. Lindo (leuk in het Spaans), maar wij waren eigenlijk wel klaar met Zuid-Amerika en wilden niets liever dan doorvliegen naar 1 van de meest mystieke eilanden ter wereld: Paaseiland. Het welkom op dit Polynesische eiland was meteen weer vertrouwd en na Hawaii heel herkenbaar, want ook hier werden we ontvangen met een bloemenkrans en geven de mensen je op hun eigen manier een heel warm gevoel. Apart dat eilanden die zo ver van elkaar liggen, toch zoveel op elkaar lijken. Maar ook flink van elkaar verschillen, want de Moai-beelden, waar Paaseiland bekend om staat, zijn echt uniek. Verspreid over het eiland staan ze op verschillende plaatsen. Meestal staan ze langs de kust en altijd met hun gezicht landinwaars gericht. Door onderlinge 'oorlogen' van de bevolking zijn ze in het verleden allemaal omgeworpen, waardoor de meeste op de grond liggen. Gelukkig zijn er ook een aantal gerestaureerd. Wat een bijzonder gevoel zo voor een rij van die stenen reuzen te staan. Met een auto kun je goed het hele eiland rondtoeren. Voor zonsopgang zijn we naar de berg gereden, waar vroeger uit de rotsen de beelden werden gemaakt. Langzaam werd het licht en zagen we de beelden uit het donker verschijnen. De rust, de verlatenheid van het landschap, de paarden die overal lopen, het geluid van de wind en de zee, de lichte zwavelgeur die je bijna overal ruikt en dan vele tientallen van die beelden om je heen, doen je wel begrijpen waar Paaseiland dat mystieke van heeft.

Met een goed verzorgde LAN-vlucht (zelf je films kiezen) zijn we vier dagen later doorgevlogen naar het paradijs op aarde: Frans Polynesie. Niet voor niets 'de' honeymoonbestemming bij uitstek. En ja, het voelde echt alsof we net getrouwd waren. Ook hier weer de aardige Polynesische bevolking. Plus extra: super weer (altijd lekker weer, maar niet zweten) en het geweldige heldere aquablauwe water van de lagoon, compleet met koraal en tropische vissen voor je deur. Na een dagje Papeete, de hoodstad van de eilandengroep, gingen we met de boot naar Moorea. Bij ons eerste hotel hadden ze fietsen, zodat we op een sportieve manier het eiland konden verkennen. Ons tweede onderkomen lag aan de ander kant van het eiland. Hier zaten we direct aan een mooie grote lagune met heerlijk rustig en vrij ondiep aquablauw water. Lekker weinig doen en genieten. Met een tour gingen we buiten het rif en hebben nog spectaculairder zeeleven gezien, want ook hier waren er de walvissen die we ook in Equador gezien hadden. We mochten zelfs het water in om ze nog beter te bekijken en door het heldere water kun je ze prachtig zien. Vader en moeder walvis lagen op de bodem te slapen en het jong kwam om de paar minuten naar boven om om adem te halen. Magnefiek om daar vlakbij in het water te liggen. En alsof dat nog niet genoeg was gingen we na de walvissen nog roggen en de haaien voeren.

Bruingebakken hebben we de ferry terug naar Papeete genomen en nog twee nachten doorgebracht in een luxe-resort. Relaxen was het zeker (helaas niet voor de portemonaie), maar als je er eenmaal bent moet je er ook gewoon voor gaan. Tommie kwam er op zijn eerste Yoga-les, in de Polynesische avondzon, met uitzicht op de lagune, zelfs achter dat hij een natuurtalent is. Als echte Yogi en met pijn in het hart moesten we deze 'extended version' van de Franse Mediteranee weer verlaten.