Tom & Mariel in Japan

Hallo allemaal,

We zijn weer op pad. Deze keer naar Japan. Niewsgierig naar onze verhalen en foto’s? Kijk dan op www.tomenmarieljapan.reismee.nl

Groetjes,

Tom & Mariel

Thuis

Hallo allemaal,

We zijn weer in Nederland. Iedereen ontzettend bedankt voor alle leuke, lieve en spontane reacties op de site, via de mail en SMS.

Nu kunnen we elkaar weer in levende lijve spreken en is het tijd om jullie belevenissen te horen. Eén baby in 8 maanden kan echt niet het enige zijn dat jullie hebben uitgespookt. We zijn erg benieuwd.

Het laatste verhaal over Singapore naar Bangkok volgt zo gauw wij weer een beetje geacclimatiseerd zijn.

Groetjes en hopelijk tot snel,

Tom & Mariël

Cairns - Bangkok

Nadat we onze auto hadden ingeleverd op het vliegveld van Cairns en nog net op tijd waren om onze vlucht naar Singapore te halen (we hadden niet gechecked of ons vluchtschema was veranderd), kwamen we in een heel andere wereld terecht: Azië. We hadden ons al langzaam voorbereid op de reis terug naar Nederland, maar onze zin om te reizen werd volledig nieuw leven in geblazen. Hoewel de regen regelmatig met bakken uit de hemel viel, was er in Singapore voldoende binnen te beleven. Na onze kennismaking met de Aziatische moderne kunst, hebben we heel wat winkelcentra bezocht. Want als je iets kunt in Singapore, is het shoppen. Hetzelfde geldt voor eten. Het is er goed en goedkoop. Mariël was meteen genezen van haar 'Chinees'-vrees.

We kwamen naar Azië om nog even te relaxen voordat we weer naar Nederland zouden vliegen. Na 2 dagen Singapore hebben we dan ook de bus gepakt naar Kuala Lumpur in Maleisië. Dat was nog niet zo gemakkelijk, omdat we dat net voor een heel druk weekend wilden gaan doen. Veel Maleisiërs werken in Singapore en gingen een lang weekend naar familie. Na flink speurwerk vonden we een bus. Kuala Lumpur is een stad die graag wil lijken op Singapore, maar die dat duidelijk nog niet is. Wel hebben ze de onwijs hoge Petronas Towers, waar wij natuurlijk even bovenop moesten. Jammer alleen dat het observatiedeck op de helft zit.......

Snel door met de bus richting onze beoogde relaxplek. Na een nachtje in het aardige Georgetown op het eiland Penang,kwamen we aan op het mooie eiland Langkawi. Tijd om niets te doen, te genieten van het weer en tot rust te komen. Niet dat dat heel erg nodig was, want we kregen eigenlijk wel weer zin om Azië verder te ontdekken. Erg moe van het reizen werden we niet. Het was ons dagelijks leven geworden. Maar lekker was het weekje niksen wel.

Toen was het echt tijd om ons voor te gaan bereiden op de terugreis. Onze vlucht naar Nederland ging vanaf Bangkok en daar moesten we wel eerst nog zien te komen. Met de boot vanaf Langkawi naar Satun in Thailand, gingen we daarna met onze eerste nachtbus onze laatste busreis maken. Om 6 uur 's-ochtends kwamen we aan in het drukke Bangkok. Na veel zoeken kwamen we aan bij ons van tevoren gereserveerde luxe hotel, waar we meteen nog even bij konden slapen in de heerlijke bedden. Toch konden we het niet laten om ook op onze laatste dag nog even de stad te verkennen. Het gouden tempelcomplex Ko Ratanakosin was het bezoek zeker waard en met een tochtje in een watertaxi over de Mae Nam Chao Phraya rivier kwam er een mooi einde aan een korte ontmoeting met Azië. Waarschijnlijk startpunt van onze volgende grote reis.......

En de winnaar is

We hebben in totaal 21 landen bezocht en konden het niet laten een lijstje bij te houden van hoe wij die landen beleefd hebben, om zo een volgorde te maken van onze beste ervaringen. We hebben de landen beoordeeld op reisgemak, overnachtingen, vriendelijkheid van de mensen, eten, cultuur, must-see attracties, souvenirs, klimaat en kosten.

Hierbij onze top 5:

• 1. Guatemala
• 2. Nieuw-Zeeland
• 3. Peru
• 4. Mexico / Thailand
• 5. Nicaragua / Equador / Frans-Polynesië

Voor reistips van de echte ervaringsdeskundigen zijn jullie altijd welkom bij ons. De reis was een geweldige belevenis die we nooit meer zullen vergeten. Echt een aanrader voor iedereen. De wereld is zoveel groter en heeft zoveel meer te bieden dan alleen Nederland. Go, explore and have fun!

Sydney - Cairns

Na nog een gezellige (en handige vanwege de regen) overnachting bij familie, zijn we in Byron Bay beland. Een relaxste badplaats met goede stranden waar flink gesurfd wordt. Gelukkig viel de regen 's nachts, zodat we overdag lekker vanaf het strand de surfdudes konden bewonderen (gelukkig voor Tom zaten er ook vrouwen bij). Door naar nog meer familie. Hans & Annette in Mudgeeraba (vlakbij Brisbane) hadden ons overnachtingsruimte in hun ruime villa aangeboden. Samen hebben we Surfers Paradise (het Benidorm/Las Vegas van Australië) verkend, dat overgenomen was door de 'schoolies', die een groot 'schoolverlaters-vakantie on the beach-feest' vierden. De zee hier is geweldig, lekkere ruige golven en een verfrissend termperatuutje. Samen met Mark (de zoon van Hans & Annette) zijn we naar een super waterpark geweest, waarna het alweer tijd was om verder te gaan.

De Australia Zoo, grootgemaakt door Steve Irwin, begon met een teleurstellende, te gemaakte, show, maar gelukkig maakten de koala's, kangoeroes, wombats, tasmanian devil's, alligators en tijgers alles weer goed. Omdat onze tijd begon te dringen moesten we even twee dagen doorrijden. 'Gelukkig' hebben ze een aantal wegrestaurants wat opgeleukt, zodat je je onderweg niet hoeft te vervelen. Zo zijn er The Big Pineapple, The Big Prawn, The Big Mango, The Big Banana........snel doorrijden. Airlie Beach (ook ingenomen door 'schoolies') ligt aan de kust bij de eilandengroep de Whitsundays. Onze tour er naartoe viel een beetje tegen. Misschien kwam het wel door het weer. Zon doet nameljik veel met witte stranden.

Onze laatste stop in Australië was Cairns, waar we terrecht kwamen op een awardwinning, superG, coconutcamping. Nadeel alleen van camperen in Australië: om vier uur wordt het licht en beginnen de tropische vogels de meest vreemde geluiden uit slaan en word je om zeven uur je tent uitgebrand. Cairns is een leuke, groene stad met een tropisch klimaat en een iets gevarieerdere bevolking dan we tot nu toe hadden gezien. Een ideale plek om The Great Barrier Reef te bezoeken. We hebben alle drie een introductieduik gedaan en de rest van de dag uitgebreidt gesnorkeld. Wouw, wat een rif!!! De mooiste onderwaterwereld van onze reis. Wat we tot nu toe nog enigszins misten waren de Aboriginals. Je ziet ze weinig en in Cairns nog het meest. We zijn ze dus zelf maar gaan opzoeken in Mossman Gorge even boven Cairns. Een Aboriginal gaf ons een erg interessante en uitgebreide rondleiding door het regenwoud. Hij vertelde ons over zijn leven als Aboriginal in het woud en zijn kennis van alle bomen, planten en dieren die erin leven. Erg boeiend en speciaal om dat van zo iemand te horen. Eindelijk het oude Australië. Nadat we Anke op de bus hadden gezet voor een tripje naar nog meer van dat moois in de outback, was het voor ons tijd om Australië te verlaten. Australië, een apart land dat meer de moeite waard is dan de gelijknamige film.

Adelaide - Sydney

Welkom in Australië. Op het eerste gezicht leek Adeleide wel in de USA te liggen met zijn rechte straten, hoge gebouwen en weinig sfeer. Dat moet beter kunnen, dus snel auto ophalen, kampeerspulen kopen en het land in. Via Brighton aan de kust zijn we naar The Grampions NP gereden. Even wennen nog aan de Australische manier van het weglaten van richtingsborden. Via rustige lange wegen door eindeloze wijnvelden en graslanden reden we naar het NP. In 2003 is een groot gedeelte van het park afgebrand, maar gelukkig zie je daar niet meer zoveel van. Wel zagen we veel kangoeroes (helaas ook dode langs de weg) en emoe's. Door naar Melbourne voor de familie BBQ en HET evenement van het jaar op paardenracegebied: The Melbourne Cup. Iedereen strak in het pak of galajurk, te veel geld verbrassen door te wedden op het verkeerde paard en zuipen maar van die Champagne. Race nr. 7 is de belangrijkste race en wij dachten dat 'ons' paard Honolulu (dat krijg je, als je op Hawai'i bent geweest) wel even zou gaan winnen. Hij werd laatste.

Na nog een gezellig avondje bij familie in Cobden, hebben we samen met Anke (zus Tom) bij Port Campbell The Great Ocean Road opgepakt. De erg mooie route langs de rotskust van Zuid Victoria, waar we ook de leukste dieren van Australië hebben gezien: de koala's. Op de ferry van Queenskliff naar Sorrento kwamen we een van oorsprong Schot, z'n vrouw en een gedichtenschrijver tegen. We werden uitgenodigd voor hun Keltische muziek optreden in een gallery op onze route. Dat konden we natuurlijk niet laten schieten. Door naar Eden, een mooi rustig voormalig walvisvaardersdorpje aan de kust. In het Eden Killerwhale museum wisten ze over die tijd de meest ongelofelijke verhalen te vertellen.

De hoofdstad van Australië, Canberra, is nog geen 100 jaar oud. Nadat de onafhankelijke staten begin 1900 besloten zich te verenigen tot 1 land, moest er een hoofstad komen. Men kon niet kiezen tussen Melbourne of Sydney, dus besloot men een nieuwe stad te bouwen. Een Amerikaan had de ontwerpwedstrijd gewonnen en vandaar dat de basisopzet van de stad verdacht veel op die van Washington lijkt. Het War Memorial was erg de moeite waard en geeft je weer een hele andere kijk op beide wereldoorlogen. Ook het moderne Parliament House was stoer. Hiervoor hebben ze een hele heuvel afgegraven, het gebouw met ruim 4500 kamers gebouwd en de heuvel weer 'teruggeplaatst'.

Door het binnenland verder naar Katoomba, de beste uitvalsbasis om The Blue Mountains te belijken. Deze canyonachtige bergen hebben hun naam te danken aan de olieachtige substantie die de eucalyptusbomen afscheiden, waardoor het lijkt alsof de bergen blauw zijn. Met 'worlds steepest railway' zijn we naar beneden gegaan, de bossen in en vervolgens met een gewone kabelbaan weer omhoog. Heel erg toeristisch, maar best leuk. Sydney ligt op een uur rijden van de Blue Mountains. We hebben gekampeerd op een camping in een groene buitenwijk van de stad. 's Avonds kwamen hier de dieren gezellig om onze tent snuffelen en trokken zich niet veel aan van onze aanwezigheid. Sydney is een erg relaxste stad, mooi gelegen aan de baai. Het mooiste uitzicht op de stad heb je vanaf een boot. Wij hebben de ferry genomen naar Manly, een rijke suburb aan de andere kant van de baai. Als je in Sydney wil wonen en werken dan is Manly zeker the place to be. Hier in de buurt hebben we ook weer wat architectuur inspiratie opgedaan. Het Rose Seidler House heeft ons lijstje met ideeën voor ons eigen droomhuis weer wat langer gemaakt.

Nieuw Zeeland

Nieuw Zeeland; nu begrijpen we waarom mensen vaak zo enthousiast zijn over dit land en de immigratie-eisen zo hoog. Met zijn uitgestrekte groene heuvellandschap vol schapen en koeien is het de ultieme droom voor een farmer. Daarnaast zijn de natuurparken en kust prachtig en heb je het idee dat je er zelf makkelijk nog een mooier plekje kunt ontdekken. Er is voldoende ruimte voor alles (het Noordereiland is qua opervlakte 2,5 keer Nederland en er wonen +/- 3,5 miljoen mensen). De wegen en steden zijn ruim opgezet zonder onnodig veel land te gebruiken, want de Nieuw Zeelanders zijn een echt net volkje. De keuken van de camping is verzorgder en schoner dan je eigen keuken ooit zal zijn en de kleine handdoekjes om de wasbak mee droog te maken na gebruik, worden standaard twee keer per dag verwisseld. Om onze trip niet te overhaasten hebben we ervoor gekozen alleen het Noordereiland te bezoeken met onze supercamper. Deze hebben we in Auckland opgehaald en vervolgens zijn we naar het noorden gereden. Via de mooie kronkelige Russell-road kwamen we terecht in .... Russell. Hier hebben de eerste Europese settelers hun nederzetting gebouwd. Vlakbij Russell ligt Waitangi; de geboortegrond van het huidige Nieuw Zeeland. In 1840 werd hier een overeenkomst ondertekend tussen de Engelsen en de Maori, de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland. Na de fantasievolle, vrolijke en ecologisch verantwoorde (met bomen en gras op het dak) toiletten van kunstenaar Friedrich Hundertwasser in Kawakawa te hebben bewonderd ging onze trip verder naar Hamilton, maar niet nadat we in het Waipoua Kauri Forest de gigantische Kauri bomen hadden gezien.

In Hamilton hebben ze langs de rivier thematuinen uit verschillende landen aangelegd: o.a. uit Japan, China, India en Italië. En omdat in Nieuw Zeeland zo'n beetje alles lijkt te kunnen groeien, komt het heel overtuigend over. Na de tuinen was het tijd voor avonturen. Voor Tom dan. In het gebied rond Waitomo zijn meer dan 300 grotten. In een aantal van deze grotten kun je met een tour 30 meter abseilen, onderaardse watervallen beklimmen en gloeiwormen zien. Na vijf uur kwam Tom, via zijn laatste watervalbeklimming, weer boven de grond. Dat smaakt naar meer. Op naar Tongariro National Park (met zijn Mount Doom, bekend uit de Lord of the Rings) waar we een gedeelte van de Tongariro Alpine Crossing hebben gelopen. Op een hoogte van 1800 meter was het officieel nog winter en moesten we een behoorlijke sneeuwvlakte doorkruisen. De wind, kou en de ruige omgeving gaven je wel een echt bergbeklimmers gevoel.

In Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland, staat het geweldige Te Papa museum. Hier is alles te vinden over de geschiedenis van het land, aangevuld met onderwerpen van nu. Hier kun je je echt dagen vermaken. Dit museum krijgt van ons een 9,5 en mag een award winnen!!! Via de andere kant van het eiland kwamen we terecht in Napier. Na een catastrofale aardbeving in 1931 hebben ze het dorp weer opgebouwd in Art Deco stijl. De vallei rond Napier heeft een hoog aantal zonuren en wijnboeren met hun stijlvolle Chateau's maken daar goed gebruik van. De carpaccio met uiteraard de wijn van het huis erbij smaakt dan ook erg goed op het zonovergoten terras met uitzicht op de wijngaarden.

In het gebied rond Rotorua, onze volgende stop, worden de gekste adventures aangeboden. Wij zijn gaan schapen kijken op Nieuw Zeelands bekendste farmshow en hebben maar liefst 13 verschillende soorten rammen samen op een podium gezien. Best leuk, zo samen met een zaal vol Koreanen die op commando allemaal tegelijk terugzwaaien naar de presentator van de show. Na dit geweldige avontuur hebben we heerlijk gerelaxt in de warmwaterbaden van Rotorua die gevuld worden met water uit natuurlijke bronnen. Door de vulkanische activiteit in deze omgeving zijn hier overal natuurlijke warmwaterbaden, bubbelende modderpoelen en geisers te zien. In Hot Water Beach, een stuk noordelijker, hebben we de volgende dag zelf ons warmwaterbad gegraven. Bij eb komt hier een stuk strand droog te liggen, waar, als je een gat graaft , het warme water je tegemoet stroomt. Erg relaxt is dit allemaal niet, want je moet precies goed graven. Je bent zeker niet alleen en de opkomende zee vernielt langzaam maar zeker jouw lekker warme poeltje. Na nog even goud gezocht te hebben in Waihi hebben we onze geliefde camper weer achter moeten laten op de luchthaven van Auckland en hebben we Nieuw Zeeland met pijn in ons hart verlaten om af te reizen naar het 'iets' grotere en drogere Australië.

Paaseiland en Frans-Polynesie

Een (ongewilde) lange tussenstop op het vliegveld van Santiago de Chili zorgde ervoor dat we nog even de stad konden bezoeken. Lindo (leuk in het Spaans), maar wij waren eigenlijk wel klaar met Zuid-Amerika en wilden niets liever dan doorvliegen naar 1 van de meest mystieke eilanden ter wereld: Paaseiland. Het welkom op dit Polynesische eiland was meteen weer vertrouwd en na Hawaii heel herkenbaar, want ook hier werden we ontvangen met een bloemenkrans en geven de mensen je op hun eigen manier een heel warm gevoel. Apart dat eilanden die zo ver van elkaar liggen, toch zoveel op elkaar lijken. Maar ook flink van elkaar verschillen, want de Moai-beelden, waar Paaseiland bekend om staat, zijn echt uniek. Verspreid over het eiland staan ze op verschillende plaatsen. Meestal staan ze langs de kust en altijd met hun gezicht landinwaars gericht. Door onderlinge 'oorlogen' van de bevolking zijn ze in het verleden allemaal omgeworpen, waardoor de meeste op de grond liggen. Gelukkig zijn er ook een aantal gerestaureerd. Wat een bijzonder gevoel zo voor een rij van die stenen reuzen te staan. Met een auto kun je goed het hele eiland rondtoeren. Voor zonsopgang zijn we naar de berg gereden, waar vroeger uit de rotsen de beelden werden gemaakt. Langzaam werd het licht en zagen we de beelden uit het donker verschijnen. De rust, de verlatenheid van het landschap, de paarden die overal lopen, het geluid van de wind en de zee, de lichte zwavelgeur die je bijna overal ruikt en dan vele tientallen van die beelden om je heen, doen je wel begrijpen waar Paaseiland dat mystieke van heeft.

Met een goed verzorgde LAN-vlucht (zelf je films kiezen) zijn we vier dagen later doorgevlogen naar het paradijs op aarde: Frans Polynesie. Niet voor niets 'de' honeymoonbestemming bij uitstek. En ja, het voelde echt alsof we net getrouwd waren. Ook hier weer de aardige Polynesische bevolking. Plus extra: super weer (altijd lekker weer, maar niet zweten) en het geweldige heldere aquablauwe water van de lagoon, compleet met koraal en tropische vissen voor je deur. Na een dagje Papeete, de hoodstad van de eilandengroep, gingen we met de boot naar Moorea. Bij ons eerste hotel hadden ze fietsen, zodat we op een sportieve manier het eiland konden verkennen. Ons tweede onderkomen lag aan de ander kant van het eiland. Hier zaten we direct aan een mooie grote lagune met heerlijk rustig en vrij ondiep aquablauw water. Lekker weinig doen en genieten. Met een tour gingen we buiten het rif en hebben nog spectaculairder zeeleven gezien, want ook hier waren er de walvissen die we ook in Equador gezien hadden. We mochten zelfs het water in om ze nog beter te bekijken en door het heldere water kun je ze prachtig zien. Vader en moeder walvis lagen op de bodem te slapen en het jong kwam om de paar minuten naar boven om om adem te halen. Magnefiek om daar vlakbij in het water te liggen. En alsof dat nog niet genoeg was gingen we na de walvissen nog roggen en de haaien voeren.

Bruingebakken hebben we de ferry terug naar Papeete genomen en nog twee nachten doorgebracht in een luxe-resort. Relaxen was het zeker (helaas niet voor de portemonaie), maar als je er eenmaal bent moet je er ook gewoon voor gaan. Tommie kwam er op zijn eerste Yoga-les, in de Polynesische avondzon, met uitzicht op de lagune, zelfs achter dat hij een natuurtalent is. Als echte Yogi en met pijn in het hart moesten we deze 'extended version' van de Franse Mediteranee weer verlaten.

La Paz - Buenos Aires

Onze gewone passagiersbus, vol locals richting Uyuni, kreeg net buiten La Paz een lekke band. De chauffeur had dit duidelijk vaker meegemaakt en onder het toeziend oog van de passagiers voorzag hij de overgebleven velg van een band met echt helemaal geen profiel. Dit leek ons niet zo'n goed idee en de auto die ons een lift aanbood kwam dan ook precies op tijd. Dit ritje met drie Bolivianen op weg naar Potosi gaf ons een mooi inkijkje in het leven van de Boliviaan en het plaatselijke rijgedrag. Bij iedere tolpoort of controlepunt (om de 50 km kom je er wel één tegen) werd er wel een poging gedaan deze te omzeilen. En als dat niet lukte werden er wel agenten omgekocht die heel toevallig aan het surveilleren waren op de sluiproute. Op sommige punten was er een grote slagboom over de weg die, na flink wat papierwerk, handmatig omhoog gedaan werd, waarna we weer verder konden. Onze lift ging helaas niet helemaal naar Uyuni. Challapata was het eindpunt tot waar we met ze mee konden rijden. Verder met de bus ging die dag niet meer lukken, maar gelukkig ging er om 21.00 uur wel nog een trein die om 2.30 uur 's nachts aankwam in Uyuni. Er zat niets anders op dan ons goed in te pakken en samen met de locals in het donker en de kou te wachten op de trein.

Salar de Uyuni: daar kwamen we voor. Deze gigantische zoutvlakte wilden we niet missen op onze reis. Naast de zoutvlakte is er in dit gebied nog veel meer wonderlijke natuur en landschap te zien. In drie dagen zijn we samen met vier anderen en onze chauffeur in een jeep van Uyuni naar San Pedro de Atacama in Chili gereden. Een hele indrukwekkende tocht die begon met het treinkerkhof net buiten Uyuni. Allemaal verroeste bakken uit vervlogen tijden. Langzaam ging daarna het landschap over in een witte zoutvlakte. Midden op de vlakte ligt het 'eiland' Isla de Pescado met duizenden gigantische cactussen erop. Een appart gezicht, een echt eiland in het midden van de zoutzee. Een nog veel vreemder en mooier gezicht waren de diverse meren compleet met flamigo's die we op dag twee hebben bezocht. De eerste nacht hebben we geslapen in een zouthotel dat net zoals veel huizen in de omgeving, is gebouwd van zout. Muren, vloeren, tafels, stoelen en bedden alles van zout. Onze tweede nacht was een stukje hoger (4200 meter) en veel kouder. Extra kleding en dekens hielpen niet echt tegen de kou in onze highland-hut zonder isolatie. Gelukkig mochten we vroeg op om de zonsopkomst mee te maken tijdens het bezoeken van de geizers. Daarna volgde een duik in de warmwaterbaden. Even weer op temperatuur komen. Het landschap waarin je rondgereden wordt is echt te wonderbaarlijk mooi om te omschrijven. De roodbruine vulkanen en bergen die je omringen, de heldere blauwe lucht in combinatie met de ijle lucht, de hoogte en het ruige klimaat dat daarbij hoort, amazing! Salvador Dali heeft de landschappen gebruikt in verschillende van zijn schilderijen. In werkelijkheid lijken deze landschappen net zo onwerkelijk als in zijn schilderijen.

Welkom in Chili. met een luxe busje werden we vanaf de grens in het hooggebergte naar San Pedro de Atacama gebracht. Waar je in Uyuni nog het idee had echt ver van de bewoonde wereld te zitten, bevind je je hier in een soort Center Parks. We wilden hier zo snel mogelijk weer weg, op naar Maximaland, maar die de bussen reden slechts sporadisch, met als gevolg dat wij genoodzaakt waren drie dagen in dit woestijndorp te verblijven. Gelukkig was er een lekker warm zonnetje, een lekker zacht bed en hebben we weer eens goed gegeten.

Salta was de eerste stop in Argentinië. Er was dat weekeind één of ander religieus feest waar de halve provincie voor was uitgelopen en het was dan ook erg druk en gezellig in de stad. Maar ons doel was Buenos Aires, dus snel door naar Cordoba, de tweede stad van Argentinië. Deze stad is alweer een stuk groter en Europeser. Alle oude Franse auto's die daar nog vollop rondrijden (de Peugeot 504 en Renault 12 zijn erg in de mode), geven je het idee dat het 1970 is. Na een dagje rondkijken in Cordoba hebben we onze laatste busreis in de Amerika 's naar Buenos Aires gemaakt.

Eindelijk in Buenos Aires, wat een drukte. In de wijk Palermo Viejo, waar we een aantal nachten verbleven in een modern boetiek hotel, waren veel trendy winkels en goede restaurants te vinden. Hier bevindt zich één van de beste restaurants waar je het sappigste Argentijnse rundvlees moet eten. Het maakte zijn reputatie meer dan waar. Jammer dat de stad verder een beetje aan sfeer mist. Dat komt misschien wel omdat er iedere acht jaar wel iets gebeurt, waardoor heel Argentinië op zijn kop staat. Dat nemen de mensen in de hoofdstad heel serieus en een reden tot lachen in het openbaar is dan ook nauwelijks. Doorvliegen naar vrolijker oorden dan maar.